Oprichtingsjaar: 1976 Naam bij oprichting: Wielerclub Eikse Wiel In 1972 vonden de eerste wieleractiveiten plaats op Eikevlietse bodem. Pioniers waren Henri Smets, Jos Van Aken, Frans Van Oost en Albert De Brouwer. Tot 1976 werkte deze ploeg zonder bestuur tot op 3 maart 1976 in café ‘Sportwereld’ bij Maurits Van Dam, het ‘Eikse Wiel’, met stamnummer A77/13, boven de doopvont werd gehouden. Er werd een bestuur verkozen met voorzitter Gustaaf Van Ranst, secretaris Henri Smets, ondervoorzitter Désiré De Buyser en penningmeester Jos Van Aken. Tevens werd een reglement opgesteld met vermelding van de doelstellingen van deze nieuwe club: “De wielerclub is opgericht met het doel zijn jaarlijkse wielerwedstrijden te laten doorgaan om alzo de kermisweek te Eikevliet vol te maken. Naast het inrichten van wedstrijden, heeft de wielerclub ook tot doel het inrichten van allerhande activiteiten. Om dit doel te kunnen bereiken, zal beroep gedaan worden op de inzet van een 2-jaarlijkse herverkiezing van 2 bestuursleden alsook op de medewerking van de aangesloten leden”. Als eerste activiteit van het nieuwe bestuur werd een bal gegeven in zaal ‘De Balans’, dit om het nodige geld bijeen te zamelen om wielerwedstrijden te kunnen organiseren. In zitting van 12 maart 1973 keurde de gemeenteraad de subsidies goed voor toegelaten wielerwedstrijden, met een maximum van twee wedstrijden per jaar en per erkende wielerclub met een aansluitingsnummer bij de K.W.B.: “1.000 franken voor beginnelingen en zogeheten cyclocross wedstrijden tot en met de liefhebbersreeksen. 2.500 franken voor de juniores K.W.B. en 4.500 franken voor de liefhebbers K.W.B. en zogeheten cyclocrosswedstrijden tot en met de beroepsrenner-reeksen”. Omdat in de statuten stond geschreven dat de club om de twee jaar bestuursverkiezingen moest organiseren, kreeg men in 1978 een nieuw bestuur met voorzitter François Borghijs, ondervoorzitter Gustaaf Cuyt, secretaris Henri Smets en penningmeester Felix Caluwaerts. Van 1 tot 5 juli 1979 werd de eerste ronde van Klein-Brabant-Vaartland georganiseerd voor internationale liefhebbers met een totale prijzenpot van 126.250 frank. De totale afstand van deze ronde bedroeg 586,8 km. De start werd op 1 juli om 9.30 uur gegeven met een ploegentijdrit van 10 km. die gewonnen werd door Oostenrijk in 12 minuten en 1 seconde. In de namiddag werd de eerste rit in lijn, afstand 113 km., van Ruisbroek naar Eikevliet, gewonnen door Dirk Sas. De winnaar van de tweede rit die werd gereden van Puurs naar Eikevliet over een afstand van 114 km. was Benny Vleminckx. De derde rit die ging over een afstand van 115 km. van Willebroek naar Eikevliet werd gewonnen door Hans Summer. De winnaar van de vierde rit over een afstand van 118,8 km. van St.-Amands naar Eikevliet was Jan Vervecken en de vijfde en laatste rit ging van Bornem naar Eikevliet over een afstand van 116 km. en werd gewonnen door Jean-Marie Wampers. De eindzege ging naar Dirk Sas. In 1980 werden statutaire bestuursverkiezingen gehouden waar Désiré De Buyser als voorzitter werd gekozen, secretaris werd Maurits Van Dam, penningmeester Felix Caluwaerts en bestuursleden Jos Van Aken, Florent Pintens en Guy Schaeps. In 1984 nam Hans Marnef het secretariaat over van Maurits Van Dam. Door hun blijvende inzet is het bestuur erin geslaagd om een ‘Gouden Fietsrit’ voor nieuwelingen naar Eikevliet te halen. Deze ‘Gouden Fietsrit’ had plaats op dinsdag 9 juli 1985 over een afstand van 63 km. ‘De Gouden Fiets’ was een criterium ingericht door Het Nieuwblad-Sportwereld i.s.m. Eddy Merckx fietsen en Lotto. In gans Vlaanderen werden dertig gouden fietsritten georganiseerd met de finale te Meise-Wolvertem en met als hoofdprijs een fiets ter waarde van 80.000 frank. Het ‘Eikse Wiel’ voorzag 20.000 frank aan prijzen. Winnaar werd Bruyssinck, tweede werd Verscheuren en derde Michiels. In 1986 bestond de club tien jaar en dat kon niet ongemerkt voorbij gaan. Vanuit de zetel te Antwerpen werd een oproep gedaan om een verenigd wielerleven te hebben, met andere woorden om de onderlinge samenwerking onder de streekclubs te bevorderen. Het origineel idee was om terug uit te pakken met een Ronde van Klein-Brabant, maar organisatorisch bleek dit niet haalbaar. Men besloot om een vijfdaagse te organiseren. Zo organiseerde de Eikevlietse club op 11, 12, 13, 15 en 17 juli 1986 voor de eerste maal de ‘Vijfdaagse van het Eikse Wiel’, een regelmatigheidscriterium voor internationale liefhebbers. Deze wielerweek liep over vijf wedstrijden, waarvan het ‘Eikse Wiel’ drie wedstrijden voor zijn rekening nam, terwijl ‘Willen is Kunnen’ uit Puurs en de ‘Windklievers’ van de Eikse Amer er elk één organiseerden. Op vrijdag 11 juli werd om 15.30 uur het startsein gegeven voor 102 km, terwijl om 19 uur een tijdrit van 20.2 km op het programma stond. Zaterdag 12 juli werd om 15 uur het startsein gegeven te Puurs en op zondag 13 juli werd eveneens om 15 uur een rit beslecht op de Eikse Amer. Op dinsdag 15 juli was er om 14 uur een voorwedstrijd voor nieuwelingen die 59.5 km lang was en om 16 uur een rit voor de liefhebbers die 119 km lang was. Als afsluiter werd op donderdag 17 juli om 15 uur een wedstrijd voor liefhebbers georganiseerd, die 119 km lang was. Aan het eindklassement was een extra prijzenpot gekoppeld van 60.000 frank, waar de eerste 45 renners in deelden. Voor de verschillende eindklassementen waren er bekers en truien. 3 mei 1987 werd met gouden letters ingeschreven in de annalen van de geschiedenis van het ‘Eikse Wiel’. Het bestuur was er in geslaagd om het provinciaal kampioenschap voor junioren naar Eikevliet te halen, waaraan een prijskaartje van 251.000 frank hing. De renners moesten 117,6 km afleggen op een selectief parcours. Bij de toekenning van deze wedstrijd heeft de ‘hel’ van Eikevliet, een 1 km lange kasseistrook in de Schoonaardestraat, zeker de doorslag gegeven. Spijtig genoeg waren de weergoden de wielerfans niet gunstig, want het was die dag ijskoud en het regende pijpenstelen. Toch kwamen ongeveer 1.000 mensen, 139 bibberende renners aanmoedigen. Na drie uren wedstrijd mocht Patrick Van Roosbroeck de rood-witte trui van provinciaal kampioen aantrekken. Tweede werd Danny Van Steenbergen en derde Danny In ’t Ven. Van een stunt gesproken, voor de tweede keer op rij haalde het ‘Eikse Wiel’, voor de som van 275.684 frank, het provinciaal kampioenschap voor juniores naar het dorp maar helaas ook de regen. Op 1 mei 1988 kregen 140 renners 117,6 km. voor de wielen geschoven waarvan 14 maal een strook van 1.000 meter Eikevlietse ‘kasseikoppen’. In een spurt met negentien werd Frank Stoop, een renner uit Retie, provinciaal kampioen. Jozef Michielsen uit Vosselaar spurtte zich naar de tweede plaats en Marc Laurens uit Booischot naar de derde plaats. We citeren de clubs die met een spontane ‘ja’ de vraag beantwoord hebben om van dit provinciaal kampioenschap zowel op organisatorisch vlak als op sportief vlak een topper te willen maken: ‘Willen is Kunnen’ Puurs, ‘Danny Verelst-vrienden’ Ruisbroek, ‘Herleving’ Bornem, ‘Windklievers’ Eikse Amer, ‘Hul Sportief’ Wintam, Kalfortse ‘Sportvrienden’, ‘St.-Sebastiaanvrienden’ Breendonk, ‘Willen is Kunnen’ Hingene, ‘Sport & Steun’ Bornem, ‘Molensteenvrienden’ Tisselt en ‘Spurters’ uit Tisselt. Samen zorgden ze met het ‘Eikse Wiel’ voor een 80-tal mensen die voornamelijk instonden voor de wegsignalisatie. Met het afhaken van Guy Schaeps als lokaalhouder, Hans Marnef als secretaris en Felix Caluwaerts als penningmeester was het duidelijk dat de club over haar hoogtepunt heen was. Toen daarna op enkele jaren tijd Georges Vergauwen, Jozef Suykens, Jean Mertens en voorzitter van het eerste uur Désiré De Buyser overleden waren dat mokerslagen die de club nooit te boven kwam. Ondanks deze zware tegenslagen bleven François Verschooren en Albert De Brouwer de wielersport levendig houden tijdens de kermisdagen, bijgestaan door Richard en Frank Caluwaerts. Vital Mertens en Jan Pepermans kwamen de rangen nog versterken maar met het uitblijven van een plaatselijke streekrenner was de interesse voor de wielersport in onze streek gevoelig verminderd. Het bestuur bleef kermiskoersen organiseren tot de clubkas leeg was. In 2002 vielen de activiteiten rond het ‘Eikse Wiel’, stil. Polfliet, Danny. (2008). Van Eycke tot Eikevliet: Bijdrage tot de geschiedenis van een Vlaams dorp. Jaarboek van de Vereniging voor Heemkunde in Klein-Brabant vzw, 43e Jaargang. Voorzitters • Gustaaf Van Ranst(1976-1978) • François Borghijs (1978-1980) • Désiré De Buyser (1980-tot overlijden) • François Verschooren (?-2002) Wielerclub Eikse Wiel Eikevliet Status vereniging: Niet Actief