Onze gemeente Hingene telt 3 parochies. De parochie Sint Stefanus in Hingene-dorp, Sint Margaretha in Wintam en Sint Lambertus in Eikevliet.

Sint Stefanus

Stefanus (Grieks: Στέφανος/Stephanos, in het Nederlands ook wel Sint-Steven of Sint-Stefaan) geldt als de eerste martelaar van het christendom. Hij was de eerste diaken van de zeven die werden aangesteld door de apostelen om de aalmoezen eerlijk te verdelen onder de weduwen. Hierdoor konden de apostelen zich concentreren op preken en lesgeven. Hij werd gestenigd na in Jeruzalem de hogepriester en de oudsten te hebben beschuldigd van de moord op de Messias. De latere apostel Paulus stemde met zijn executie in. Hij stierf in het jaar 35. Volgens een legende werd het lichaam van Stefanus in 415 ontdekt in Jeruzalem. Het lichaam werd overgebracht, met een tussenstop in Constantinopel, naar het Vaticaan in Rome. De vermaarde overblijfselen werden in het graf van Laurentius van Rome bijgezet. Stefanus wordt over het algemeen afgebeeld in de kledij van de diaken, de dalmatiek. Het is vaak een jonge man zonder baard en met vriendelijke gelaatstrekken. Als attribuut draagt hij stenen die vaak op zijn hoofd, in zijn handen of op zijn schouders liggen, al dan niet bebloed. Feestdag Historisch werd zijn feestdag op 3 augustus gevierd, waarop men de Vinding van zijn lichaam tijdens de regeerperiode van Keizer Honorius herdacht. 26 december is de naamsdag van Stefanus oftewel St. Steven. (zie kerkelijk jaar)

Sint Margaretha

Margaretha van Antiochië (Sint-Margriet) († ca. 305) is een heilige en martelares van de Rooms-katholieke Kerk. In de Anglicaanse Kerk wordt zij ook vereerd. Ze is bekend onder de Veertien Heilige Helpers omdat ze helpt bij ziekte of aandoeningen. Wat de levensgeschiedenis van Margaretha betreft, is weinig met zekerheid te vertellen. Toch is het mogelijk dat de overgeleverde versie van haar verhaal overeenstemt met haar ware levensverhaal. Volgens die overlevering is zij geboren in Antiochië, de hoofdstad van Pisidië in de derde eeuw als dochter van de heidense tempelpriester Aedesius. De streek in West-Azië maakte deel uit van het Romeinse Rijk. Haar vader minachtte haar om haar christelijk geloof. Het Christendom drong in die tijd tot onze gewesten door, maar het was ongebruikelijk om dit te uiten wegens de kerkvervolgingen. Margaretha leefde op het land als herderin. Toen de stadsprefect Olybrius haar een huwelijksaanzoek deed, op voorwaarde dat ze haar geloof zou afzweren, weigerde ze. Daarop werd ze gevangengezet en gemarteld. Dan volgen een aantal wonderbaarlijke gebeurtenissen. De bekendste is dat satan haar verorberde in de gedaante van een draak. Margaretha ontsnapte levend. Uiteindelijk werd ze ter dood gebracht. Margaretha is één van de Veertien heilige helpers. Sint-Margriet is de patrones van voedsters, verpleegsters, vroedvrouwen en nierpatiënten. Zij werd aangeroepen bij barensweeën en zwangerschap (wegens haar ontsnapping uit de buik van de draak), onvruchtbaarheid, bij het gebrek aan voedermelk, krampen en borstkwalen. In de middeleeuwen viel in het bisdom Utrecht haar feest op 13 juli. Tegenwoordig wordt haar naamdag gevierd op 20 juli, onder meer in Lichtervelde tijdens de Margrietefoor.

Sint Lambertus

Lambertus van Maastricht, ook Lambert, Landebertus of Lambrecht (Maastricht, 638 (?) - Luik, 17 september 706 (?), was bisschop van Maastricht tussen ca. 670 en het jaar van zijn dood. Hij is een Rooms-katholiek heilige en de patroonheilige van de textielarbeiders. Zijn naamdag is 17 september en zijn attribuut is een lans. Naar men aanneemt werd Lambertus in 638 te Maastricht geboren. Lambertus was afkomstig van een adellijke familie die zijn basis had in Maastricht. Hij was een protegé van zijn oom, bisschop Theodoardus. Toen Theodardus kort na 669 werd vermoord, bepaalden de raadslieden van de Frankische koning Childerik II dat Lambertus bisschop van Maastricht moest worden. Lambert had banden met Hugobert en Plectrudis, de eerste vrouw van Pepijn van Herstal, de hofmeier (een soort eerste minister en de werkelijke machthebber) van Austrasië, die dit gebied namens de Merovingische koningen van Austrasië bestuurden. Nadat Childerik II in 673 werd vermoord, kwam de factie van Ebroin, de hofmeier van Neustrië, ook in Maastricht aan de macht. Lambertus werd uit zijn ambt gezet en bracht de jaren 674 - 681 in ballingschap door in de pas opgerichte abdij van Stavelot. In die periode was Faramundus bisschop van Maastricht. Na de dood van Ebroin in 681 en de daarmee gepaard gaande wijziging in de politieke verhoudingen binnen het Merovingische rijk, kon Lambertus in 681 zijn ambt opnieuw vervullen en keerde hij terug naar zijn bisdom. In het gezelschap van Willibrord, die in 691 uit Engeland was gekomen, predikte Lambertus het evangelie aan de heidenen aan de benedenloop van de Maas, in het gebied dat nu Noord-Brabant wordt genoemd. In dit gebied zijn daarom kerken aan hem gewijd. Kort nadat Lambertus' familie (en Plectrudis' familie) Dodo, een domesticus van Pepijn van Herstal en vermoedelijk de broer van Pepijn van Herstals tweede vrouw Alpaida, hadden laten vermoorden, namen Dodo's familieleden, wier machtsbasis zich in de buurt van Luik bevond, wraak door op hun beurt Lambertus op zijn landgoed, de Gallo-Romeinse villa van waaruit enige tijd later Luik zou ontstaan, te vermoorden. De moord vond plaats in 705 in de nacht van 16 op 17 september; Lambertus was toen 67 jaar. De officiële rooms-katholieke versie ziet Lambertus als een martelaar voor het geloof vanwege zijn verdediging van de huwelijkstrouw, door de verbintenis tussen Pepijn met Alpaida, de broer van Dodo en de moeder van Karel Martel, aan de kaak te stellen. Meteen daarop werd Lambertus als martelaar vereerd. Hij werd eerst in Maastricht begraven, maar zijn opvolger, Hubertus van Luik, een beschermeling van Pepijn van Herstal en Alpaida, liet, op het moment dat hij zelf ook zijn bisschopszetel van Maastricht naar Luik verplaatste, Lambertus' overblijfselen naar Luik brengen. Een nieuwe bisschopszetel had zijn eigen heilige nodig. Het was ietwat ironisch, maar getuigt misschien ook wel van berouw, dat men voor die rol een voormalige vijand koos.