Oprichtingsjaar: 1968 Naam bij oprichting: Wielerclub Luxora Meestal worden wielerclubs geboren (gesticht) in een herberg waar sportmannen regelmatig mekaar tegen het lijf lopen. Het klinkt misschien onwaarschijnlijk, toch is het de werkelijkheid. “Hul Sportif” zag het levenslicht op de binnenkoer van de woning bij Frans Van Praet (beter gekend als “Den Bonduel”). Samen met Frans Corthals (De Cor), François Aerts (De Last), Gerard Cleirbaut en natuurlijk eerstgenoemde. We schrijven op dat ogenblik 1 augustus 1968 . De echte start van de club. Om een duidelijker beeld van de situatie te schetsen, draaien we de klok terug. Het is in 1964 dat Johnny Rottiers , zich naar vaders voorbeeld, zijn kans wil wagen in het wielerleven. Zoals bij de meeste jongeren wordt het toen overbekend ‘pistje’ van Walem zijn eerste wedstrijdterrein. Wielerclub “ Hand in Hand ” wordt geboren met lokaal bij Marcel Rottiers in café ‘Scala’. Spoedig kent deze club een flinke bloei. Nadien verhuist het lokaal naar Jef Rottiers met basispionnen Louis Segers als voorzitter en Frans Vermeiren als secretaris, waarbij 70 à 80 betalende leden en klaar is kees. Intussen is vader Jef Rottiers zelf een herberg begonnen. De huidige café “Sportwereld” op de hoek van De Jonghe- en De Laetstraat werd zijn woonst. Natuurlijk dat ook Johnny en Karel Rottiers hier hun intrek nemen. Stippen hierbij aan dat Karel Rottiers ook van de wielermicrobe gebeten wordt. Vader Rottiers heeft twee renners in wording. Het wielerleven gaat zijn gewone gang. De club draait op volle toeren. Niet alleen de gebroeders Rottiers worden flink gesteund door “Hand in Hand” ook François Aerts , eveneens begonnen met Wielrijden, krijgt zijn deel van de koek. De uitslagen verbeteren van dag tot dag. Intussen stijgt ook de levensduurte. Het koersmateriaal wordt duurder. Drie renners op een degelijke manier steunen kost geld. Toch kan “Hand in Hand” vier jaar de kop boven water houden. Moeilijkheden allerhande tussen renners, ouders, bestuur en supporters maken een einde aan het vierjarig bestaan van de club en de club wordt ontbonden. Frans Aerts zoekt zijn heil bij een nieuwe vereniging in café “De Volksvriend”. Johnny en Karel blijven. Precies op dat ogenblik heeft de samenspraak plaats op het binnenkoertje van Frans Van Praet en “ Hul Sportif ” ziet het levenslicht. “Het was vooral de gedachte dat jonge renners zoveel mogelijk geholpen moeten worden dat ons bezielde om verder te gaan. Samen met mijn drie spitsbroeders besloten we om toch door te drijven. Direct gingen we aan het werk. Meer dan de helft van de leden uit de toenmalige “Hand in Hand” bleven ons trouw. Het is misschien nu het gepaste ogenblik om deze mensen te bedanken voor het vertrouwen dat zij in ons stelden. Ons lokaal bleef bij vader Jef Rottiers . Zowel Karel en Johnny Rottiers werden financieel zoveel mogelijk geholpen. De maandelijkse uitleg van 20 fr., waarvan 10 fr. voor de club en evenveel voor de renner(s) werd stipt nageleefd door de leden. Een goed georganiseerd bal bracht eveneens geld in het bakje. Het nodige werd gedaan om officieel erkend te worden. Een schrijven aan de Koninklijke Belgische Wielerbond om als wielerclub met benaming “Luxora” opgenomen te worden in de grote schare van wielerclubs werd geweigerd. Natuurlijk grote verbazing bij bestuur en leden. Geen erg. Vermits “Luxora” de benaming was van een firma kon het niet aangenomen worden aangezien op deze wijze publiciteit werd gemaakt. De koppen werden bij elkaar gestoken. Enkele namen kwamen naar voor. Louis Van Cauter , toenmalig schepen van de gemeente Hingene, die een verwoed supporter was van onze renners, was na tal van opzoekingen tot de vaststelling gekomen dat in de naam van “Hul” (is tevens de benaming van de wijk waar het lokaal was en waarvan de meeste leden woonachtig zijn) een groep mensen bij elkaar was. Alles opgestuurd naar Brussel en enkele dagen later kregen we officieel bericht dat vanaf 1 januari 1969 “Hul Sportif” met stamnummer A69/1 werd erkend.” zo sprak Frans Corthals. En toch veranderde de club opnieuw van lokaal. Inderdaad, een meningsverschil tussen de club en renners stelde een vroeg einde aan de samenwerking. Op 1 september 1970 werd het nieuwe lokaal van “Hul Sportif” gevestigd bij juffrouw Emma Spiessens in café “Wiels” te Wintam. Wedstrijden organiseren Tijdens de voorgaande jaren werden allerhande wedstrijden ingericht. Tegemoetkoming aan de reeksen waarin hun renners reden bleef het vooral bij deze categorie. Sinds 1970 werd om de beurt elke categorie aan bod gelaten, met de profs als uitzondering. Kost teveel werd hen verteld. Sindsdien heeft “Hul Sportif” heel wat wielerwedstrijden op zijn palmares. Een eigen prachtige, speciale afsluiting werd door de leden zelf gemaakt. Verkeerssignalen die voor, tijdens en na de wedstrijd van nut zijn werden eveneens door de eigen leden vervaardigd. “We hebben zelf kunnen constateren dat 45 minuten na een wedstrijd alles op een degelijke wijze wordt afgebroken en terug opgeborgen. Niemand kon achteraf opmerken dat een wielerwedstrijd had plaats gehad waar “Hul Sportif” zijn hand in had. Alles was af.” zo kon een plaatselijke reporter vaststellen. Vreemde voorzitter Het klinkt misschien raar in de oren, toch is het juist. De erevoorzitter van “Hul Sportif”, namelijk “Mijnheer Willy Landuyt ” zoals hij door iedereen in Wintam wordt genoemd, heeft zijn beschermde hand naar deze Wintamse wielerclub uitgestoken. Hebben toevallig met deze Bornemnaar een babbeltje opgezet na de wedstrijd van die dag in Wintam. Het was echt niet moeilijk om deze sympathieke man aan het praten te krijgen. “Het is in feite Frans Van Praet (den Bonduel) die mij heeft kunnen overtuigen om hier in dat gezellige Wintam het erevoorzitterschap van een wielerclub te aanvaarden. Aangezien ik een van de medebeheerders ben van de steenbakkerij “Luxora” met depots in Niel, Boom en Terhagen, waar Frans regelmatig voor zijn firma om steen komt, was het niet moeilijk om contact met elkaar te hebben. Mijn ploegbaas Staf Muyshondt , een verwoed wielerfan heeft dan samen met Frans mij uiteindelijk kunnen overhalen om de post van erevoorzitter aan te nemen. Wel, als ik nu echt oprecht moet zijn, dan mag ik toch verklaren dat het meeste genoegen van al de verenigingen waarvan ik een dergelijke functie bekleed (een tiental) club Wintam mij dichtst aan het hart ligt. Ongelooflijk welke spontaniteit er van deze mensen uitgaat. Maken dolgraag plezier. Het bewijs kun jezelf nagaan. Kijk maar, zowel vrouwen als mannen lusten graag een pintje bier. Toch heb jezelf kunnen vaststellen dat eerst alles wat verband houdt met de koers moet gedaan zijn. Eerst werken en dan plezier is de “leuze” van deze blijgezinde mensen. De jaarlijkse uitstap die we gezamenlijk maken is een echt feest. Neen, ik heb nog geen enkel ogenblik spijt gehad dat Staf en Frans mij toen vroegen en ik hoop dat we nog lang mogen samenwerken.” besluit “Mijnheer Willy” zoals hij in gans Wintam genoemd wordt. Hij is natuurlijk op elke wielermanifestatie aanwezig zoals het een goede erevoorzitter past. Piek Voor 1975 wordt natuurlijk de datum van 1 juni van groot belang. Het is inderdaad op die dag dat het Provinciaal kampioenschap voor juniores wordt ingericht. Alles bij mekaar t.t.z. de prijsofferte van 70.101 frank en allerhande andere onkosten, maakt dat “Hul Sportif” een kleine 100.000 frank zal moeten vergaren. Dankzij de steun van de gemeente Hingene namelijk tienduizend frank speciale toelage – neringdoeners – tombola – het uitgeven van een reclameblad – en het geld dat nog beschikbaar was in de kas, is de enige waarborg die de club heeft. Op materieel gebied kan op steun gerekend worden van “ Het Vliegend Wiel ” uit Hingene-centrum, die net als voorgaande organisaties nu reeds hun medewerking hebben toegezegd. Nu reeds wordt koortsachtig gewerkt te Wintam aan de voorbereiding van dit Provinciaal kampioenschap. Niets wordt onverlet gelaten. Afspraken hier, bijeenkomsten daar en dies meer, zijn de laatste weken allen punten die meermaals op de dagorde van “Hul Sportif” leden zullen staan. De bekroning voor dit jaar moet wellicht op 1 juni gezocht worden. Misschien was het inrichten van dit 2de provinciaal kampioenschap de aanloop naar nog iets groter? Of durven de noeste werkers van “Hul Sportif” daar voorlopig niet aan denken? Met een erevoorzitter als Willy Landuyt en een staf medewerkers zoals de Wintamse wielerclub er in zijn rangen heeft is niets onmogelijk. Dat zo werkelijk de “piek” worden van hun bestaan. In 1978 wanneer de club zijn eerste jubileum vierde, namelijk hun 10-jarig bestaan, kon wel eens uitgekozen worden voor iets heel “groots”. Raad van Bestuur Het bestuur van deze vereniging bestond uit: François Aerts (voorzitter), Gerard Cleirbaut (penningmeester), Frans Corthals (secretaris), Frans Van Praet, Albert Pauwels, Frans Brems, Karel Aerts, Edward Crickx, Staf Muyshondt, Alfons Van Laeken, Jules Jansens, Theo Van Laeken, Emiel Daelemans, Jos Van Aken. Organisatie of evenementen 1963: 3 wedstrijden 1970: 4 wedstrijden 1971: 5 wedstrijden 1972: 5 wedstrijden 1973: 5 wedstrijden 1974: 5 wedstrijden, waaronder het Provinciaal Kampioenschap voor liefhebbers 1975: 4 wedstrijden, waaronder het Provinciaal Kampioenschap voor liefhebbers Noot: Landuy(d)t NV Steenbakkerij te Terhagen hield in 1978 op te bestaan. In september 1982 werd bekendgemaakt dat de gronden van de failliete steenbakkerijen Landuyt–Luxora en Van der Plancken te koop stonden. Voorzitters • François Aerts (1968-1978) Wielerclub Hul Sportif Wintam Status vereniging: Niet Actief